Aan de Morskaya Naberezhnaya 37 trof ik een prima appartement. Alles nieuw ook de inrichting van Ikea. En een grote kamer alleen. Sanitair prima in orde, keuken ook perfect voor koffie, thee (wel handig om voor de eerste dagen even mee te nemen van huis) en eventueel te koken maaltijden. En internet, dat na wat nachtelijk gesleutel toch uitstekend blijkt te werken. Bart, grote klasse deze ontvangst.
appartementgenootjes Iris (NL) en Sandie (F).
een prachtig gezicht op de Kerk van de Verlosser op het Bloed. Opgetrokken in Oudrussische stijl, begin vorige eeuw in gebruik genomen en in 1998 heropend na een ingrijpende restauratie. Mooi? Ja beslist! Heel erg Russisch, gouden daken, die schitteren in de zon, bekleed met veel kleurige tegels en heiligenportretten in mozaïek. Na en hapje op een overdekt binnenterras (heerlijke koude en warme borsjts) maakten we een rondvaart, via Moika, Bolshaya Neva, langs de Paleiskade, achter het Petrus en Paulus Fort langs, via Fontanka terug naar de start.
Vanmorgen vroeg wakker met nog een voldaan gevoel van sushi van gisteren. Restaurant niet ver van het appartement, de gevel nodigt helemaal niet uit, maar van binnen super in stijl en heerlijke sushi.
Vanmiddag de eerste excursie. Start bij het registratiebureau aan het kanaal Moika. De metro is inmiddels al aardig vertrouwd. En toen een flink tippel door het oude centrum. Weer de nodige grappige namen onderweg, o.a. van het oudste postkantoor: lees zelf maar.
Zo’n groot theater is op zich al een belevenis.
En te midden van dat alles een oude orthodoxe kerk als een roze bonbon. 
Er vlak achter een tamelijk onverzorgd kerkhof, waar soldaten liggen uit diverse oorlogen: vaderlandse oorlog, Russisch-Turkse oorlog, Krim campagne, Russisch-Japanse oorlog, eerste wereldoorlog, grote vaderlandse oorlog.
Mist en stortbuien, de uitgelezen dag dus voor een bezoek aan de Hermitage. Prettige bijkomstigheid: op donderdag is de toegang gratis. Bij onze praktijklerares meenden we al enige twijfel te bespeuren, maar ze zei niets. Er waren wat obstakels onderweg, direct achter de Hermitage op het Paleisplein wordt een concert gehouden, dus we moesten hier en daar wat omlopen.
Mijn fototoestel heeft beperkte mogelijkheden, maar ik denk dat de plaatjes voor zich spreken.
In de 1812-galerij viel het op dat veel Russische helden uit de oorlog tegen Napoleon mooie koppen hadden. We hadden geen moeite er een stuk of wat uit te zoeken, waarmee je zo een avondje zou willen stappen.
Een middag zonder excursie, praktijk of andere activiteiten.
Er is in 40 jaar veel veranderd, maar dit principe geldt vandaag de dag nog steeds in St. Petersburg. Op de ellenlange roltrappen, die behoorlijk snel gaan, staat iedereen aan de rechterkant te staan, te telefoneren, een boek of de krant te lezen. Maar zij die echt snel vooruit willen komen rennen aan de linkerkant naar beneden de metro in.
Vanmiddag stond een excursie gepland naar het Leningrad museum, gewijd aan het 900 dagen durende beleg van de stad in de oorlog. Daar begon ik met opgewekte tegenzin aan, het viel mee. Het museum toont op tamelijk ingehouden wijze posters, voorwerpen, brieven en schilderijen uit de tijd van het beleg. Gelukkig heeft Hilter zijn plannen om de stad van de kaart te vegen niet kunnen uitvoeren, maar de prijs was hoog. Jamer dat er geen rekening wordt gehouden met anders-taligen. Een overwinning om te constateren, dat zelfs geschreven teksten hier en daar te lezen waren.
Op onze vervolg wandeling belandden we, na wat gezoek, op de binnen-plaats van de “kleine academie van kunst”. Werkelijk een oase van rust midden in de stad, met bomen Op Een enorme binnenplaats vlak bij het centrum, waar je zo zou willen wonen, weg van alle geluiden van een grote stad. 
Heimwee? Welnee. Hoewel, in elk mensenhart daar vind je .. 
De tweede zondag hier en alweer op een boot. Dit keer voor een trip over Neva en Finse Golf . Start recht voor de Hermitage, via een futuristisch deel van Peterburg naar Peterhof. 
Toen Peter de Grote de platte-gronden van Versailles zag, gaf hij opdracht een nog mooier park met fonteinen aan te leggen.
Vanaf het okergeel en witte paleis stroomt het water over de grote waterval door een kanaal naar de Finse Golf. Het geheel is werkelijk fantastisch, er is meer dan genoeg te zien voor een hele dag.
Onderweg kregen we ook een beeld van het leven buiten de stad. Behalve her en der traditionele houten huizen vooral een soort kampen met datsja's, onveranderlijk omgeven door hoge houten schuttingen, meer een soort gevangenis dan een gezellig buitenhuis.
Alweer een prachtig park en een imponerend paleis, de muren van een verbluffend blauwe kleur. 
Het hele paleis en interieur stralen een enorme rijkdom, 
maar ook een grote verfijning uit. Naast de 
bekende amberzaal zijn er gouden spiegelzalen, een prachtige groene eetzaal en diverse "kleinere" kamers te bewonderen.
Je maakt een foto op straat, vlakbij het metro-station Primorskaya, waar je in- en uitstapt op weg naar en van het centrum. Uit het niets verschijnt een of andere knorrige man, die niet snapt wat er te fotograferen valt en vervolgens alle buitenlanders luidkeels voor gek verklaard. Ineens blijk je het middelpunt van consternatie.
Maar dan .. is er thuis een warm onthaal. Sandie maakt een overheerlijke guacamole en David kookt (inmiddels voor de derde keer) een niet alleen voedzame, maar ook bijzonder smakelijke maaltijd.
Wat valt er over vandaag te vertellen? We hadden een onmogelijke huiswerkopdracht: Waarom denk je dat de Russen Moskou een derde Rome noemen? Wie het weet mag het zeggen!
Maar eerst nog wat souvenirs gekocht.
